Koty brytyjskie są jedną z najstarszych europejskich ras. W przeciwieństwie do innych ras, których historia opiera się często na mitach i legendach, pochodzenie kota brytyjskiego jest dość dobrze udokumentowane.
Przodkowie tych kotów przywiezieni zostali do Europy z Egiptu. Pojawili się na Wyspach Brytyjskich za sprawą legionów rzymskich, które przywiozły koty po to, aby walczyły z gryzoniami niszczącymi zapasy żywności w magazynach wojskowych. Nie wiemy dokładnie, kiedy przodkowie kota brytyjskiego przybyli na Wyspy, ale najprawdopodobniej było to po II wieku naszej ery, kiedy rzymska kolonizacja w Brytanii była już ustanowiona.
W drugiej połowie XIX wieku hodowcy, zafascynowani nie tylko imponującym wyglądem tego wspaniałego wyspiarskiego zwierzaka, ale również jego nietuzinkową osobowością, podjęli regularną pracę nad wizerunkiem swojego symbolu narodowego - brytyjskiego kota krótkowłosego.

Kot brytyjski jest największym z ras krótkowłosych. Koty tej rasy są muskularne, o dość krępej sylwetce, z krótkimi, masywnymi łapami, szeroką piersią i dużą głową. Zachwycają szczególnie swoim futrem, które jest gęste i krótkie, przypominające w dotyku plusz, przez co koty te nazywane są niekiedy "żywymi pluszakami". Brytyjczyki to koty ciche, spokojne i absolutnie nienatrętne.
Przyjęty do domu, kot brytyjski szybko znajduje najwłaściwsze dla siebie miejsce. Najgłębszym uczuciem obdarza swojego opiekuna, nie zapomina przy tym pobawić się z dziećmi i domowym psem (potwierdzamy doświadczeniem naszej rodziny)
W młodości wesoły i żwawy, po osiągnięciu wieku dojrzałego staje się znacznie spokojniejszy; jego temperament można określić mianem umiarkowanego.
Jest to kot odważny, wręcz nieustraszony, bez kompleksów, szalenie zrównoważony, honorowy, pewny siebie i dystyngowany.